นายคะ...กรุณามองลูกจ้างชั่วคราวเป็นคนหน่อยได้ไหมคะ

          วันนี้ขอระบายหน่อยเถอะ  นายฉันเห็นลูกจ้างชั่วคราวอย่างพวกฉันไม่มีความเป็นคนเลย  กินไม่เป็น  ใช้เงินไม่เป็น  เงินเดือนต่ำ  มีบัตรเครดิตไปทำไมกัน  ต้องทำงานให้ทนเหมือนควาย  ไม่มีสิทธิ์  ไม่มีเสียง  ก้มหน้ารับคำสั่งอย่างเดียว  ไม่สั่งอย่าทำ  ตามอารมณ์นายไม่ทันเลยล่ะค่ะ  นายขา  ค่าครองชีพของพวกหนูก็เว้า ๆ แหว่ง ๆ แถมมี 2 - 3...4  อาจจะ  5  มาตรฐาน  พวกหนูทำงานกันข้ามวันข้ามคืนเวลานายเร่ง  แค่ให้ข้าวหนูกินมื้อนึงก็หายกัน  ทำไม่ได้ก็ออกไป  เก็บของเลยนะ  นายขา  คำพวกนี้ฟังแล้วมันบั่นทอนกำลังใจคนทำงานมากเลยนะคะ  ดีกับพวกหนูซักนิดนึงได้ไหมคะ  เห็นพวกหนูเป็นคนบ้าง พวกหนูก็ต้องกิน  ต้องใช้เหมือนกันนะคะ  การที่นายจะให้ค่าครองชีพพวกหนูก็ขอให้มันต่อเนี่องหน่อยไม่ได้เหรอคะ  เงินเดือนพวกหนู 5,760 บาท ไม่มีค่าครองชีพจากรัฐบาลเนี่ย  ตายอย่างเดียวเลยนะคะ  หนี้เยอะค่ะ  เยอะเพราะว่าต้องไปทำบัตรเครดิตมาใช้  นายไม่ยอมขึ้นเงินเดือนให้พวกหนูเลย ให้ค่าครองชีพหนูเดือนละ 700 บาท อยู่ 3 เดือนก่อนปิดปีงบประมาณ  เงินทำงานล่วงเวลาวันละ 100 บาท เดือนนึงไม่เกิน 22 วัน ก็ตัดแล้วตัดอีก เงินออกก็ไม่ตรงกันซักเดือน  บางทีก็ 3 เดือนออกที  หนูจะทำยังไงกันล่ะคะ  ช่วยหนูคิดมั่งได้ไหม  หนูเกลียดจริง ๆ คำว่าอยู่ในดุลยพินิจของผู้บริหารเนี่ย  เพราะดุลยพินิจของพวกท่านมีแต่หาประโยชน์เข้าตัวเองกันทั้งนั้น  กว่าพวกท่านจะรู้จักคำว่าพอ  พวกลูกจ้างชั่วคราวอย่างหนูก็คงจะแห้งตายก่อน  แล้วจะมารอว่ากว่าพวกท่านจะคิดได้กรรมคงจะตามสนองแบบสาหัสกันละมั้ง  ฉันจะรอดู....