สิ่งมีชีวิตทุกสิ่งบนโลกใบนี้ย่อมต้องการเสาะแสวงหาความสุขให้กับตนเองทั้งสิ้น บ่อยครั้งที่ความสุขที่ตนเองต้องการก็มักจะไปทำลายความสุขของผู้อื่นอยู่เสมอ นั่นคือการเบียดเบียนกัน ทำร้ายกัน เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ตนเองต้องการ เคยคิดกันบ้างไหมคะว่าการที่เราได้ความสุขมาโดยวิธีนั้นมันเป็นความสุขที่แท้จริงหรือเปล่า ความสุขที่ได้มามันจีรังยั่งยืนตลอดไปมั้ย ไม่มีใครเคยคิดถึงข้อนี้เลย ขอแค่มีความสุขทุกวัน และทั้งวันก็พอแล้ว การที่เรารู้สึกว่าเวลาแห่งความสุขสั้นนักไม่เหมือนเวลาแห่งความทุกข์ที่มันช่างยาวนานเหลือเกินนั่นก็เพราะว่าเมื่อเรามีความสุขเราก็จะเพลิดเพลินกับความสุขนั้น จนทำให้ลืมเวลา ลืมคนรอบข้าง ไม่คิดสิ่งใดทั้งสิ้นนอกจากสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข แต่เมื่อเรามีความทุกข์ เราก็จะจมอยู่กับสิ่งที่เราทุกข์ ขบคิด หาทางแก้และดับทุกข์อยู่ตลอดเวลา ทำให้ทุกข์อยู่กับเรานาน จริง ๆ แล้วใน 1 วัน เรามีทั้งสุขและทุกข์คละเคล้ากันไป ไม่มีใครที่สุขทั้งปี และไม่มีใครที่ทุกข์ทั้งชาติ นั่นคือรสชาดของชีวิต เราต้องยอมรับในสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างมีสติ และอย่าปล่อยให้อารมณ์สุข อารมณ์ทุกข์เข้ามาเป็นนายจิตใจเรา จงใช้ชีวิตอย่างรู้เท่าทันอารมณ์ค่ะ แล้วคุณจะเห็นมุมมองที่หลากหลายในชีวิตเพิ่มขึ้น.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น